سال 1390 بود که جریان بیداری اسلامی در تونس کلید خورد و در چند کشور دیگر ادامه پیدا کرد تا اینکه چند حاکم سرنگون شدند. حکومت بن علی در تونس، مبارک در مصر، قذافی در لیبی، البته به فاصله زمانی جزو سرنگون شدگان بودند. ویژگی مشترک شان حکومت های خودکامه، سکولار و دین ستیز بود.
این جریان در سوریه، بحرین، یمن، عربستان، اردن و... نیز رخ داد که در یمن نیز حکومت عبدالله صالح ساقط شد و پس از آن منصور هادی روی کار آمد که آن دولت هم به دلیل خودکامه بودن و پیگیری سیاست های دولت قبل در مرحله دوم انقلاب ساقط شد. البته جنگ تحمیلی توسط آل سعود پیش آمد که در این نوشتار کاری به آن نداریم.
جایی که می خواهیم در این نوشتار مورد بررسی قرار دهیم سوریه می باشد. اول علت شروع این وقایع در سوریه را لحاظ می کنیم. این یکسری علل اولیه و سپس ثانویه را در پی دارد. علت اولیه می تواند چشم و هم چشمی عده ای از مردم سوریه به ویژه مخالفین دولت فعلی از سایر قیام های منطقه می باشد که آنها هم حرکتی را انجام دهند تا از آنها عقب نیفتاده باشند، شاید حرکت آنها در این فضای مشوش به نتیجه برسد.