آیت اله خزعلی از روحانیت مبارزی بود که عمری را در خدمت اسلام و مسلمین و تلاش جهت نیل به آرمان انقلاب اسلامی سپری کرد و خدمات شایسته ای را بجا گذاشت. مواضع او در صحنه های مختلف انقلاب بسیار قاطع و عمارگونه بود و مصداقی ازیک روحانی مومن و بصیردر تمام فتنه ها بود.
یکی از زمان هایی که این بزرگوار خوش درخشید، هنگامه وقایع ناگوار فتنه 88 بود. ایشان نه تنها از سران فتنه اعلام انزجار کرد، بلکه ایشان پسر خود را نیز که از فتنه گران حمایت می کرد نصیحت نمود ولی وقتی دید نصیحت موثر نیست از او برائت جست.
در سوره تغابن آمده است که {إِنَّمَا أَمْوَالُکُمْ وَأَوْلَادُکُمْ فِتْنَةٌ وَاللَّهُ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ} اموال شما و فرزندانتان صرفا [وسیله] آزمایشند، و پاداش بزرگ نزد خداوند است.
در واقع امتحان نسبت به اولاد امتحانی بس دشوار می باشد و انواع مختلف دارد:
§ برای عده ای امتحان فدا کردن فرزند پیش می آید که از او دل بکنند و او را به پیکار یا مسلخ بفرستند و حضرت اباعبدالله (ع) و ابراهیم خلیل از مصادیق والای آن هستند که از این امتحان موفق شدند.
§ برای گروهی امتحان، فرزند ناقص الخلقه است. اینکه آیا او را رها می کنند و یا اینکه با جان و دل از او نیز محافظت می کنند.
§ بعضی افراد نیز دچار فرزندی ناخلف می شوند. فرزندی که او را با جان و دل پرورانده اند ولی دچار انحراف فکری و عملی است. در هدایت او کوشیده اند ولی بنا به دلایل مختلف آنها از مسیر حق جدا افتاده اند. اینجاست که امتحان دشوارتری پیش می آید که از او دل بکنیم و از او برائت بجوییم.
آیت اله خزعلی وقتی دید فرزندش حقیق را نادیده می گیرد و از فتنه گران حمایت می کند از او و کارش بیزاری جست و حتی در رسانه ها آن را اعلام نمود تا دامنش از عمل فرزندش پاک بماند و عده ای کار آقازاده اش را به او نسبت ندهند و به واسطه قرابت با او اعلام حمایت از فتنه گران نشود.
در این امتحان خیلی ها مردود شدند. بعضی ها هم نمره قبولی شان بالا نبود. زبیر نمونه آنها بود که تمام اعتبار خود را به خاطر تبعیت از فرزند از دست داد و در مقابل حضرت علی (ع) ایستاد.
مرحوم خزعلی که عضو مجلس خبرگان رهبری بود، به یکی از مسئولین بلند پایه نظام دوستانه می گوید: من از پسر خود گذشتم، چرا تو از فرزند فتنه گر خود دل نمی کنی؟
و چه خوب که امثال ما بر آنچه امر می کنیم و نهی می کنیم خود عامل باشیم و ایشان یکی از مصادیق بارز آن بودند.
و اکنون که چهلم آن بزرگوار را هم سپری کردیم بر روح او درود می فرستیم و از خداوند متعال علو درجات را بر این بزرگمرد طلب می نماییم.
یادش گرامی و راهش پر رونده باد.