وقتی کشور مسلمان و شیعه ی یمن زیر آماج حملات رژیم سعودی می باشد و حجاج ایرانی هیچ تحرکی در مقابل آل سعود نداشته باشند و از این فرصت برای انزجار استفاده نکنند طبیعی است که چوب کوتاهی خود را در جای دیگر خواهند خورد. وقتی صدای ناله ی مسلمانان یمن بلند است و حتی در ایام موسم حج و ماه های حرام زیر بمباران شدید رژیم حاکم بر عربستان است و انگار نه انگار که برادران ما دارند کشته می شوند و ما به خاطر عافیت طلبی و تنش زدایی هیچ اقدامی نمی کنیم طبیعی است که بایستی به بلایی بزرگ دچار شویم. اگر فرض بگیرید تعدادی از حجاج ایرانی با گلوله ی مستقیم رژیم آل سعود به خاطر جنایت بر علیه مردم یمن، بحرین، سوریه، عراق و... قیام می کردند و اقدام به تظاهرات می کردند و انزجار خود را از اقدامات آل سعود نشان می دادند علاوه بر اینکه سبب سربلندی ما بود خفت آل سعود بیشتر به چشم می آید. و اینجاست که خداوند می فرماید(( والتقوا فتنه لا تصیبن الذین ظلموا خاصه)) از فتنه ای که فقط دامن ظالمین را نمی گیرد بایستی بترسیم. و اینجاست که سوء مدیریت عامدانه و یا سهوی آل سعود جان حججاج زیادی که بیش از 150 نفر از آن ایرانی هستند می گیرد و ما هیچ کاری نمی توانیم بکنیم.
امام زین العابدین (ع) در حدیثی می فرمایند: گناهانی که سبب فرو آمدن بلا بر مردم می شود عبارتند از: به فریاد ستمدیده و دلسوخته نرسیدن و به یاری مظلوم نشتافتن و پایمال کردن امر به معروف و نهی از منکر می باشد. ( وسائل الشیعه ج 11 ص 520)
وقتی ملت یمن و سوریه از حج امسال محروم شده اند تا فریادی از اعتراض آنها به جنایات ال سعود بلند نشود، آیا حجاج سایر بلاد اسلامی به ویژه حجاج کشور انقلابی و شیعه ایران وظیفه ندارند تا فریاد مظلومیت آن مردم را به گوش جهانیان برسانند و انزجار خود از جنایات آل سعود را اعلام دارند؟!
وقتی از آرمان های خود کوتاه بیاییم و از استکبار ستیزی و حمایت از مظلوم دست برداریم، عده ای فکر می کنند سبب ایمنی و راحتی ما می شود؛ ولی قافیه را اشتباهی خوانده اند؛ ما چند برابر آن چه را که باید در میدان نبرد فدا کنیم در میدان عافیت طلبی از دست خواهیم داد اما این دو تفاوت بسیار دارد. اولا تعداد کشته ها و هزینه ها در میدان نبرد و انجام تکلیف کمتر است و دوم اینکه در میدان نبرد و مبارزه با ظالم عزت مندانه سر خود را بالا خواهیم گرفت و به شهدای خود افتخار خواهیم کرد سوم اینکه کشته ها و هزینه ها در میدان نبرد و تکلیف منافع فراوان دارد و هزینه ها و کشته ها در عافیت طلبی خسران و ذلت را به بار دارد. با خود بیندیشیم اکنون مردن زیر دست و پا و در منا برای ما چه افتخاری دارد؟!
و اکنون می بینیم که خفت و خواری تا آنجا برای ماست که اجازه ی تفحص از حادثه و یافتن مفقودین را به ما نمی دهند و برای مسئولین ما هم ویزا صادر نمی کنند.
ما به خاطر اتفاقی که در جده برای یک جوان افتاده بود که معلوم نیست صحت داشته یا نه عمره را چند ماه متوقف کردیم اما برای کشتار مردم شیعه و بی دفاع یمن که اظهر من الشمس است در حج هیچ اقدامی نکردیم.
وقتی سقوط جر ثقیل در جوار مقام ابراهیم و کشته شدن عده ی زیادی که بیش از ده نفر از آنها از کشور ما هستند هشداری برای ما نمی شود که در مراسم برائت از مشرکین از مشرکان آل سعود ملعون و عمل آنها برائت بجوییم و اعلام انزجار کنیم، حقمان است که خداوند در روز بلا توسط همان دشمنان عامدانه یا... ما را ادب کند. ولی عبرت ها زیادند ولی چه کمند عبرت پذیرها. به ویژه اینکه در دوران حاضر همه ی رخدادها مادی و زمینی بررسی می شود و جنبه های حقیقی و ماورای طبیعت آن اصلا لحاظ نمی شود. هیچ کس این امر را حادثه ای غیر طبیعی نمی داند و آن را بلای طبیعی یا سوء مدیریت بعضی افراد می داند.
وقتی که در سال 66 حجاج ما در مراسم برائت از مشرکین تظاهرات کردند، آل سعود آنها را به خاک و خون کشید ولی سبب عزت ملت شد و الهام بخش به سایر ملت ها بود و خواری آنها را در پی داشت ولی اکنون چندین برابر شهدای حج سال 66 را بایستی داشته باشیم و لی به جای جای آن خفت و خواری نصیبمان شود.
لذا بایستی تا دیر نشده در مقابل جنایات آل سعود بپا خواست و در همه ی مجامع آنها را رسوا نمود و نبایستی در موقعی که ملت هایی چون یمن دارند توسط آل سعود ملعون ظلم می بینند آرام نشست و سکوت کرد. بایستی الگوی ما اباعبدالله الحسین باشد که حج را جهت ادای تکلیف و مبارزه با طاغوت زمان رها کرد و شعار هیهات من الذله را سر داد و عزت مندانه شهید شد و اکنون الگوی همه ی جهانیان است.
فاعتبروا یا اولو الالباب