عدول از آرمان ها چیزی اتفاقی نیست

در رابطه با مباحث ارزشی ،آرمان های انقلابی و ملی ما همیشه آرزو کرده ایم و سعی داشته و داریم تا به تمام معنا در جامعه تحقق پیدا کند ولی گاه با موانعی برخورد می کنیم که در اجرای آنها سهل انگاری می کنند و حتی ممانعت به عمل می آورند. وقتی با آنها صحبت می کنیم، بحث می کنیم اصلا می بینیم ادبیات و طرز تفکر آنها با ما متفاوت است و این به یکی دو مورد هم منتهی نمی شود و بساط اختلاف نظری و عملکردی مان بسیار گسترده است.

 وقتی در را بطه با حفظ حجاب صحبت می کنیم و حساسیت نسبت به رواج بدحجابی داریم، وقتی نگاهمان به حجاب نوع برتر آن یعنی چادر است و مراجع و بزرگان هم به آن سفارش کرده اند، انتظار داریم مسئولین ما در ترویج آن بکوشند اما مشاهده می کنیم بعضی از مسئولینی که در طرازهای اول سکان های اجرایی هستند، خانواده شان التزامی به حجاب برتر ندارند و با پوشش مانتو ظاهر می شوند و حتی می بینیم با آن پوشش هم در مجامع عمومی حاضر شده و افتخار هم می کنند و بعضا آن مسئولین با همسر خود در محافل مختلف شرکت می کنند و بر تضعیف حجاب برتر در جامعه اسلامی با این عمل خود اهتمام می ورزند. این نشانه ی استحاله ی فرهنگی در بین بعضی مسئولین است که انتظار می رود خود و خانواده ی آنها الگوی جامعه ی اسلامی و مروج ارزش های انقلاب باشند ، متاسفانه الگوی دوری از آرمان ها و اعتقادات جامعه و غرب زدگی هم می شوند و متاسفانه کسی هم به این امر توجهی ندارد. مثال آن وزیر خارجه ی کشورمان جناب آقای ظریف است که خانمش مانتویی است و با هم بعضا در محافل مختلف حاضر می شوند.

 ظریف به همراه همسر و دخترش

همسر دکتر ظریف به همراه شقایق دهقان (بازیگر) در یک جلسه عمومی

یا دکتر عارف که کاندیدای ریاست جمهوری بود و پستهای کلیدی از وزارت، ریاست دانشگاه، معاونت اولی و... را در کارنامه دارد و خانمش با مانتو ظاهر می شود و در انتخابات سال 92 با هم شوی تبلیغاتی را برگزار کردند. شاید بتوان عنوان کرد یکی از لطمات بزرگ به فرهنگ جامعه از طریق انها صورت می پذیرد و شوی تبلیغاتی دکتر عارف را می توان اوج آن دانست که در سال های پس از انقلاب بی سابقه بوده است. البته این متاسفانه به مسئولین رده های پایین تر هم تسری پیدا کرده است.

یادم هست یکی از رزمندگان اسلام که دانشجو شده بود و الآن خود مدرس می باشد خاطره ای را برای من تعریف می کرد. او می گفت ما در دانشگاه پیگیر ترویج حجاب بودیم، اینکه با خاطیان برخورد شود و... ولی سنگ اندازی زیادی می شد. برای من تعجب داشت که چرا این موانع بایستی وجود داشته باشد چرا همکاری نمی شود و... . یک روز به طور اتفاقی رئیس دانشگاه را با خانمش در خیابانی مشاهده کردم. دیگر فهمیدم که مشکل کجاست.... . وقتی خانم رئیس دانشگاه اینچنین پوششی دارد، چه انتظاری هست در دانشگاه ترویج حجاب صورت پذیرد و با بدحجابان برخورد شود... و این رشته سر دراز دارد.

وقتی حضور در face book  ممنوع است و وزیر خارجه قانون شکنی می کند. وقتی بر خلاف توصیه بزرگان و اعتراض آنها به برگزاری کنسرت های موسیقی، ایشان در کنسرت های موسیقی متعدد حضور پیدا می کند تا از روند برگزاری کنسرت ها حمایت کند، وقتی به جای قرآن و مفاهیم انقلابی و ارزشی آلبوم موسیقی شجریان و... را به دیگران و مسئولین کشورهای خارجی هدیه می دهد، چه انتظاری بایستی داشته باشیم که نسبت به حقوق هسته ای کشور حساسیت داشته باشند. چرا بایستی از او بخواهیم با جان کری نخندد و مزاح نکند، با او پاده روی نداشته باشد و روحیه ی استکبار ستیزی ملت ایران را به سخره نگیرد. چرا بایستی از او انتظار داشته باشیم با نامحرمی چون خانم اشتون و خانم موگرینی بگو و بخند نداشته باشد و فاصله ی بیشتری را با نامحرم رعایت کند و... . چون علاوه بر قبح شرعی سبب بد آموزی به جامعه اسلامی ما می شود. و متاسفانه این امور در گیر و دار مسائلی دیگر گم می شود.

لذا سبک زندگی مسئولین ما بایستی الگو ساز و الهام بخش مباحث انقلابی و اسلامی باشد که متاسفانه عکس آن را در رفتار عده ای شاهد هستیم.  لذا ضرورت دارد موارد تخطی از این اصول مکررا تذکر داده شود تا آن مسئول خود را ملزم به رعایت آنها بداند و اینگونه نباشد که یک مسئول آرمان ها و ارزش های ملت انقلابی را زیر پا بگذارد و هیچ هزینه ای هم ندهد و هیچ کس هم هیچ چیزی به او نگوید. لذا در صورتی که از تذکر در این موارد غفلت کردیم کار به جایی می رسد که امور بدتر از این را هم ببینیم و تاسف بخوریم که چرا به اینجا رسیده ایم.