وقتی از مسئولان نیروی انتظامی پرسیده می شود که چرا با بدحجابی و ترویج پوشش نامناسب و… مقابله نمی کنید، می گویند ما دست تنها هستیم و سایر نهادها بایستی کمک کار باشند و آنها به وظایف خود عمل نمی کنند. نیروی انتظامی می گوید ما داریم کارمان را می کنیم ولی آنها هستند که هیچ اقدامی نمی کنند و… .
در رابطه با این استدلال آنها نکات زیر را یادآوری می کنیم:
سال 1390 بود که جریان بیداری اسلامی در تونس کلید خورد و در چند کشور دیگر ادامه پیدا کرد تا اینکه چند حاکم سرنگون شدند. حکومت بن علی در تونس، مبارک در مصر، قذافی در لیبی، البته به فاصله زمانی جزو سرنگون شدگان بودند. ویژگی مشترک شان حکومت های خودکامه، سکولار و دین ستیز بود.
این جریان در سوریه، بحرین، یمن، عربستان، اردن و... نیز رخ داد که در یمن نیز حکومت عبدالله صالح ساقط شد و پس از آن منصور هادی روی کار آمد که آن دولت هم به دلیل خودکامه بودن و پیگیری سیاست های دولت قبل در مرحله دوم انقلاب ساقط شد. البته جنگ تحمیلی توسط آل سعود پیش آمد که در این نوشتار کاری به آن نداریم.
جایی که می خواهیم در این نوشتار مورد بررسی قرار دهیم سوریه می باشد. اول علت شروع این وقایع در سوریه را لحاظ می کنیم. این یکسری علل اولیه و سپس ثانویه را در پی دارد. علت اولیه می تواند چشم و هم چشمی عده ای از مردم سوریه به ویژه مخالفین دولت فعلی از سایر قیام های منطقه می باشد که آنها هم حرکتی را انجام دهند تا از آنها عقب نیفتاده باشند، شاید حرکت آنها در این فضای مشوش به نتیجه برسد.
لباس انسان نماد هویت و شخصیت او می باشد و از آداب ورسوم و عقاید فرد و جامعه بوده و از آن نشات می گیرد. یکی از عرصه هایی که دشمن به طور استراتژیک در تهاجم فرهنگی خود فعالیت دارد، تغییر پوشش جامعه اسلامی و ترویج بی حجابی، عریانی و اباحه گری با استراتژی های قبح زدایی گام به گام می باشد. در مراحل اولیه مقنعه را کوچک کردند، سپس روسری را در جامعه به عنوان پوشش موها رواج دادند و روی آن مدت ها کار کردند. پس از مدتی با قبح زدایی شال را جایگزین کردند و انواع آن را ترویج دادند و کا ر را به نحوی گشترش دادند که از عقب گردن و بعضا شانه ها مکشوف باشد و از جلو هم گوش ها و ... پیدا باشد.
یکی از مطالب مهمی که رهبر معظم انقلاب اخیرا به آن اشاره داشتند خطر نفوذ فرهنگی وسیاسی دشمن می باشد که از نفوذ اقتصادی و حتی امنیتی خطرش بیشتر است و لذا می طلبد بر حسب وظیفه به این امر توجه بیشتری داشته باشیم.
یکی از شاه راه های مهم نفوذ فرهنگی – سیاسی و اقتصادی و حتی نفوذ امنیتی و اقتصادی گسترش توریسم در کشور است. متاسفانه دارد تحرک های گسترده ای در این زمینه صورت می پذیرد به نحوی که مسئولان اجرایی کشور جذب بیش از 10 میلیون گردشگر خارجی در سال را هدف گذاری کرده اند.